Rehabilitacja

Zaburzenia neurologiczne

UDAR MÓZGU

Udar mózgu to choroba, której częstość występowania plasuje ją w pierwszej trójce największych zagrożeń zdrowotnych. Jej przyczyny są złożone i zalicza się do nich nadciśnienie tętnicze, zaburzenia rytmu serca, procesy miażdżycowe zachodzące w naczyniach, a także liczne zaburzenia krzepnięcia. Rehabilitacja pacjenta po udarze mózgu jest najważniejszą częścią terapii i znacząco wpływa na jego późniejsze rokowanie.

Bardzo istotnym elementem postępowania z chorymi po udarze mózgu jest zapewnienie ciągłej, kompleksowej i dostosowanej do możliwości chorego rehabilitacji. Im wcześniej wprowadzimy usprawnianie tym lepsze szanse na uzyskanie samodzielności, sprawności, a także niezależności przez pacjenta.

Postępowanie dzieli się na rehabilitację wczesną i późną. Do rehabilitacji wczesnej zalicza się wszystkie działania niefarmakologiczne zmierzające do jak najszybszego i najpełniejszego usprawnienia chorego po udarze mózgu, podejmowane w ciągu pierwszych kilku tygodni. Można do nich zaliczyć odpowiednie ułożenie i częstą zmianę pozycji, ćwiczenia oddechowe, bierne ruchy kończyn, masaż i inne zabiegi fizykalne, stopniową pionizację (siadanie, wstawanie, stanie, pierwsze próby chodzenia),ćwiczenia czynne, terapię mowy, terapię zaburzeń psychicznych (uwagi, emocji, funkcji poznawczych, itd.), reedukacja czynności codziennych. Rehabilitacja musi być kontynuowana po wypisaniu chorego z oddziału do domu.

Podczas rehabilitacji pracuje z wykorzystaniem metod: PNF, Neuromobilizacje, Kinesiology Taping

Usprawnianie po udarze mózgu jest długim procesem współpracy pacjenta i fizjoterapeuty.

STWARDNIENIE ROZSIANE

Stwardnienie rozsiane potocznie nazywane jest skrótem SM wywodzącym się od łacińskiej nazwy sclerosis multiplex. Jest powoli postępującą chorobą ośrodkowego układu nerwowego, która charakteryzuje się występowaniem wieloogniskowych uszkodzeń o cechach zapalno – demielinizacyjnych w obrębie rdzenia kręgowego oraz mózgu. Nieprawidłowości te występują najczęściej w istocie białej i są to zmiany dynamiczne.

Chcąc zobrazować chorobę oraz zrozumieć jej podłoże należy zagłębić się specyfikę budowy mózgu. Istota biała, której dotyczą zmiany złożona jest z aksonów i dendrytów, czyli komórek mózgowych za pomocą których przesyłane są impulsy elektryczne w naszym ciele. Aksony powleczone są biała substancją zwaną mieliną. Szybkość przesyłania impulsów zależy od grubości mieliny. W SM mamy do czynienia z procesem zaniku osłonek mielinowych, czyli procesem demielinizacji . Na skutek tego mamy do czynienia ze spowolnieniem procesu transferu informacji. Uszkodzone aksony zbyt wolno przesyłają sygnały lub całkowicie ustaje ten proces czego efektem jest zanik zdolności sterowania ciałem. Ciało oraz zdolności poznawcze chorego zastygają.

 

Specyfika choroby polega na nieregularnym rozmieszczeniu stwardniałych obszarów zapalnych w ośrodkowym układzie nerwowym oraz nieregularnym nasilaniu się objawów w czasie. Częste określenia dotyczące tej choroby to: rzut, remisja, aktywność oraz progresja tejże choroby.

Rzutem określa się wystąpienie lub nasilenie objawów trwających powyżej 24 h. Remisją określa się spowolnienie bądź ustąpienie symptomów trwających dłużej niż doba. Aktywność to liczba rzutów, intensywność, czas trwania oraz charakter. Progresja to postęp choroby.

 

Obecnie w UE choruje ponad 400 tysięcy osób, z czego większa część to kobiety. Choroba ta dotyka osoby w kwiecie wieku między 20 a 40 r. ż. Dla części chorych SM oznacza niepełnosprawność. Choroba objawia się zaburzeniami wzrokowymi, uczuciem przewlekłego zmęczenia, drętwieniem kończyn, ciągłym bólem, problemami z mową, utratą zdolności samodzielnego poruszania.

Często pojawia się problem depresji, który niejednokrotnie pozostaje niezauważony.

 

Dlatego tak ważne by kompleksowo zająć się chorobą i umożliwić powrót chorego nie tylko do codziennych funkcji życiowych, ale i społecznych.

 

© 2017 Mobilna fizjoterapia