Zastosowanie:

Jedna z podstawowych I najważniejszych technik w pracy z pacjentem. Jest to metoda przyjazna dla pacjenta – oparta na bezbolesnej pracy, wykorzystującej silne odcinki ciała i umiejętności chorego do ułatwiania reedukacji utraconych funkcji, których chory potrzebuje.

Z powodzeniem stosuje się ją w: neurologii, ortopedii, pediatrii, chorobach nerwowo- mięśniowych, wadach postawy czy skoliozach. Po wyuczeniu odpowiednich pojedynczych wzorców ruchowych przechodzi się do ćwiczeń z wykorzystaniem łańcuchów zamkniętych tj. ćwiczenia kilku wzorców kończyn początkowo w pozycjach niskich, stopniowo przechodząc do wysokich.

✓dysfunkcje funkcjonalne kręgosłupa i narządu ruchu

✓zaburzeniach neurologicznych (udary, stwardnienie rozsiane, mózgowe porażenie dziecięce)

✓skoliozy o różnej etiologii

✓pourazowe porażenia

✓choroby nerwowo mięśniowe